کد مطلب:259422 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:218
مسجد ابی دلف
مسجد ابی دلف نمونه كوچك تر مسجد جامع متوكل است با ابعاد 138 در 215 متر با بارویی به ضخامت 60 / 1 متر. این مسجد دارای 18 دروازه است. گلدسته ی این
[ صفحه 272]
مسجد شبیه ملویه است با این تفاوت كه ارتفاع آن 19 متر می باشد.
این مسجد به نام قاسم بن عیسی عباسی مشهور به ابی دلف متوفای 226 هجری نام گذاری شده كه از فرماندهان عباسی و از شیعیان به شمار می رفته است.
مرد بزرگی با نام ابودلف قاسم بن عیسی عجلی كرجی (ح 150 - 226 ق)، از امیران برجسته ی عصر اول عباسی كه در شعر و ادب و موسیقی و نیز جنگاوری و شجاعت و همچنین در جود و بخشندگی پرآوازه بود، بانی این مسجد است. او چنان شجاع و بخشنده بود كه در میان عرب، به این دو صفت ضرب المثل گشت، وی شهرت خویش را بیشتر مدیون شهری است كه با نام كرج آن را ساخت و كرج ابودلف نام گرفت، (شهری كه نزدیك اراك كنونی بوده است).
توفیق عظیم او این كه دوستدار اهل بیت اطهار علیهم السلام و هوادار آل عدالت، اولاد حیدر كرار بود، تا آنجا كه برخی او را شیعه ی غالی تصور كرده اند.
وی در شعر هم دست توانایی داشت و با شاعرانی چون ابو تمام طائی دوست بود، ابوتمام، دعبل خزاعی و شاعران دیگر او را در اشعارشان ستوده و از بخشش های كلان او بهره مند بوده اند. [1] .
دائرةالمعارف تشیع [2] ، در شناسایی این چهره ی درخشان شیعی نیز چنین می نویسد:
«او امیری از سرهنگان مأمون عباسی، ادیبی بخشنده، پهلوانی شاعر، شیعه گرایی نامدار، مرد میدان جنگ ها و موسیقی دان بود» [3] .
[ صفحه 272]
مسجد شبیه ملویه است با این تفاوت كه ارتفاع آن 19 متر می باشد.
این مسجد به نام قاسم بن عیسی عباسی مشهور به ابی دلف متوفای 226 هجری نام گذاری شده كه از فرماندهان عباسی و از شیعیان به شمار می رفته است.
مرد بزرگی با نام ابودلف قاسم بن عیسی عجلی كرجی (ح 150 - 226 ق)، از امیران برجسته ی عصر اول عباسی كه در شعر و ادب و موسیقی و نیز جنگاوری و شجاعت و همچنین در جود و بخشندگی پرآوازه بود، بانی این مسجد است. او چنان شجاع و بخشنده بود كه در میان عرب، به این دو صفت ضرب المثل گشت، وی شهرت خویش را بیشتر مدیون شهری است كه با نام كرج آن را ساخت و كرج ابودلف نام گرفت، (شهری كه نزدیك اراك كنونی بوده است).
توفیق عظیم او این كه دوستدار اهل بیت اطهار علیهم السلام و هوادار آل عدالت، اولاد حیدر كرار بود، تا آنجا كه برخی او را شیعه ی غالی تصور كرده اند.
وی در شعر هم دست توانایی داشت و با شاعرانی چون ابو تمام طائی دوست بود، ابوتمام، دعبل خزاعی و شاعران دیگر او را در اشعارشان ستوده و از بخشش های كلان او بهره مند بوده اند. [1] .
دائرةالمعارف تشیع [2] ، در شناسایی این چهره ی درخشان شیعی نیز چنین می نویسد:
«او امیری از سرهنگان مأمون عباسی، ادیبی بخشنده، پهلوانی شاعر، شیعه گرایی نامدار، مرد میدان جنگ ها و موسیقی دان بود» [3] .
[1] دائرةالمعارف بزرگ اسلامي: ج 5، ص 463 به بعد.
[2] ج 1، ص 403.
[3] سيماي سامرا: ص 159.